Suring basa ng isang awitin

SA UGOY NG DUYAN

nina: Lucio San Pedro at  Levi Celerio

sinuri ni: Ryan Veras Balolot

Ito’y isang munting alaala ng isang butihing anak sa kanyang pinakamamahal na ina. Na pilit niyang ninanariwa sa isipan ang mga karanasang naganap noong kanyang kabataan sa piling ng kanyang ina. Ayaw niyang limutin ang nakaraan sapagkat iyon ay maiuuri niya na isa sa pinakamagandang  karanasan sa buhay.

 Ninanais niyang maulit at marinig muli ang mga  awiting laging inaawit ng kanyang ina habang siya ay nasa duyan noong sanggol pa. Mga awiting nagpapahayag ng pagmamahal na nagmumula sa kaibuturan ng puso na walang pag-aalinlangan at kondisyon. Gaya ng pagmamahal ng isang ina, walang kapares, walang katulad, bayani ika nga… dahil sa katatagan at tunay na wagas.

Sa oras ng kanyang pagkakahimbing sa pagtulog, wala siyang nababakas na kung anong panganib o kaya’y mga alalahanin sapagkat panatag ang kanyang kalooban na wala ni sinuman ang maaring gumambala sa katiwasayan ng na kanyang nararamdaman dahil nariyan ang isang inang handang magtanggol para sa anak. Sa piling ng isang ina ay talagang tunay na napakasaya, parang langit ang pakiramdam. Dahil sa mga kasiguruhang ang pagmamahal nito at pagkalinga ay tunay na nagmumula sa pusong maawaain. Gaya ng Diyos, handang magbigay, magpatawad at magsakripisyo. Naniniwala siyang tanging ang isang ina ang maaring makaintindi ng nararamdaman ng isang anak, di man sabihin ng tuwiran ay nararamdaman sa pamamagitan ng lukso ng dugo. Inang nakakaalam sa solusyon ng maaring maranasang problema ng isang anak. Ngayon siya’y nanabik sa dating ugoy ng duyan na tanging ang isang ina lamang ang nagpadama.